مدح و شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
نـوری که هیچ می‌نگـرد مـاهـتـاب را می‌پـرورد بـه سـایـۀ خـود آفــتـاب را زهراست کوثری که به آیات روشنش آب حــیــات مـی‌دهــد ام‌الـکــتــاب را هـمـسـایـۀ قـنـوتـش اگـر ما نـبـوده‌ایـم خرج چه کرده آن نفس مستجاب را؟! زهرا که هست، غصۀ محشر برای چه! ای شیعه! دور کن ز خود این اضطراب را حـتی به قـیـمت پَـر کـاهی نمی‌خـرنـد بـی‌الـتـفـاتِ فــاطـمـه کــوهِ ثــواب را روزی که چشم اُم‌ِّابیها به خواب رفت از چـشم بـوتـراب گرفـتـند خـواب را بانو! کجاست قبر تو؟ باید به گور بُرد این پـرسـش هـمیـشه بدونِ جـواب را |